Na szczęście dostałem dobrą kontynuację. Autorzy nie zmarnowali tego, co zaczęli w komiksie Lady Vivian Hastings, w pełni wykorzystując swoje możliwości. Tym razem trochę odwracają uwagę od głównej bohaterki poprzedniej części, a skupiają się bardziej na postaci tytułowej. Long John, jedna z wielu pragnących odnaleźć bogactwa osób, które znalazły się na pokładzie Neptuna, zmuszony jest działać w ukryciu i snuć intrygi, nie rzucając się przy tym w oczy. Na początku okoliczności nie pozwalają mu na otwarty atak, zaś później dochodzi do tego jeszcze bardzo ciekawy dylemat moralny. Kiedy jedni odkrywają tajemnice innych, niemal wszyscy są chciwi, a w końcu ktoś zostaje ukarany za czyn, którego nie popełnił, statek pełen piratów może zmienić się w prawdziwe piekło. Ale zanim i jeśli w ogóle cokolwiek nastąpi, scenarzysta umiejętnie potrzyma czytelnika w napięciu.
Long John Silver jest idealnym przykładem serii środka, niby tylko przygodowym komiksem bez wielkich ambicji, ale zrobionym na tyle dobrze, że dla wielu twórców może być wzorem. Właśnie tak powinny wyglądać proste, czysto rozrywkowe, jednak nie prostackie opowieści. Zrobione dokładnie tak, jak należy, z interesującym, dobrze poprowadzonym scenariuszem i nie odbiegającymi od ogólnego poziomu ilustracjami. Już czekam na kolejny tom, w międzyczasie polecając Neptuna.
Long John Silver jest idealnym przykładem serii środka, niby tylko przygodowym komiksem bez wielkich ambicji, ale zrobionym na tyle dobrze, że dla wielu twórców może być wzorem. Właśnie tak powinny wyglądać proste, czysto rozrywkowe, jednak nie prostackie opowieści. Zrobione dokładnie tak, jak należy, z interesującym, dobrze poprowadzonym scenariuszem i nie odbiegającymi od ogólnego poziomu ilustracjami. Już czekam na kolejny tom, w międzyczasie polecając Neptuna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz